من می پرستمت

آن لحظه ها که مات

             تنهایی مرا   

                   آغوش می کشی 

آن لحظه ها که تو

    در یک هجوم گرم

                  دورحصار من

                       تنپوش می کشی

من را پس از تو و این عاشقانه ها

   بعد از عبور تو

       حتی صدای تار

             عاشق نمی کند

این عاشقانه را با خود ببر برو

       من را به خود گذار

                 تنها شدن مرا

                     جز اندکی غمین

                           کاری نمی کند

تا هر کجا روی...تا انتهای شب

      تنها- بدون من-

             یا در کنار غیر

                   تنها بدان که من              

مومن به عشق تو

       در حزن این قفس

           آرام و زیر لب تکرار می کنم

                                -من می پرستمت-